jueves, 20 de enero de 2011

Cousas que contar


Ola, en primeiro lugar quería dicirvos que vamos a ter unha nova organización do blog e vai ser a seguinte:

·Todos os nenos da clase participaremos nas entradas.


·Deixaremos todas as entradas en borrador antes de publicalas para melloralas entre todos na clase.

·Cada semana un neno/a participará facendo unha entrada.

·Se algún neno/a non pode publicar entradas pola falta de internet, outro lla pode publicar (sempre poñendo o nome do autor/a).

Polo demáis os comentarios dos nenos/as que fan as entradas no blog seguen igual.

Agora vos contarei esta noticia inventada como presentador de "Noticias Locas Locas".


Hola, bienvenidos a Noticias Locas Locas.
Durante el invierno, en Dinamarca, es tradición matar a los Delfines Calderones, pero lo que no saben los daneses es que los delfines ahora mismo se están preparando armandose con bazocas y algunos con piruletas para lanzar a modo de estrellas ninja. 

Todos deberíamos estar en contra de esa tradición, es cruel, los quieren hacer sufrir y ahora van a pagar por ello, aunque violencia con violencia no va bien.


Bueno, cierto es que los quieren hacer sufrir, cuanto más lentamente mejor y después no aprovechan nada, los tiran como si fueran juguetes estropeados. 
Lo que es una noticia loca es el simple hecho de que los delfines paguen violencia con violencia, o que en cierto modo usen bazocas y piruletas a lo estilo ninja.


Espero que os gustara mi noticia inventada aunque fue con ayuda de mis compañeros/as, ellos/as me ayudaron a mejorarla y también me dieron un tema que tratar ya que yo no tenía ninguno.

Jacob





miércoles, 12 de enero de 2011

HABLANDO DE MAGIA

Somos 23 niños en mi clase.
Bueno me voy a presentar yo me llamo Nadia y mi mejor amiga es Iria. Mi  nombre (Nadia) no es muy propio de aquí, en España, Iria es un nombre Gallego y el mío Nadia es Ruso mi nombre si lo traduces es esperanza y  
Iria si lo traduces es… bueno la verdad es que no tengo ni idea. Ahora llego lo mejor ¿queréis escuchar nuestro secreto? Es que, Iría y yo, tenemos magia, un día asta ¡!!!Fuimos a un mundo virtual que vivían duendes, hadas, hasta elfos!!!! Pero eso si, no lo sabe nadie mas que Iria Yeick y yo. Yeick es más mayor que nosotras y sale antes de clase ,¡que morro!. Ahora ha tocado el timbre, silencio vamos a entrar a la clase de  la Sra. Mery. La profesora  va a  nombrar  a los otros niños que se  llaman  Lara, Saúl, Jacob, Catalina, Sandra, Selena, Nerea, Tomás, Manuel, Amable, Victoria, Iván, María Dolores, Antia, Iría M., Xian, Laura, Cristina, Miguel, Diego y Pamela. Mientras Iría y Nadia nombraban a los niños de clase la Sra. Mery hacia lo mismo, y por último dijo:
-Queridos alumnos, hoy parece que estamos todos, bueno entonces vamos a empezar con la clase, pero antes voy a decir lo que nos toca dar hoy.
Nos toca lengua  gallega, lengua castellana y plástica.
Hoy solo hay tres clases, no hay ninguna asignatura más porque hay huelga, entonces salimos antes, a las 12:00.
El reloj marcó las 11:00 y de repente entró Yeick,
-Profesora Mery, ¿pueden venir Iria y Nadia?
-Si señorito Yeick.
-Venga Nadia, Iria  ir con Yeick.      
-Si señorita Mery.
Responden ellas. Iria le dice a Yeick,
-¿Pero Yeick, qué pasa?
-¿Si Yeick, qué pasa? dijo Nadia a continuación.
-Bueno, pasa que en el pueblo de los duendes hubo un terremoto y se ha derrumbado el pueblo.
-O no eso es gravísimo.
Dice Nadia en cuanto suelta al galleta que tenía en la mano.
-¿Y, qué vamos a hacer?
Preguntan Iría y Nadia a la vez.
-El duende Marchin me ha llamado y me ha dicho que en la casa encantada hay una "rosmania", que es un arma que puede arreglar cualquier derrumbe.
-Pero… Nos lo traerán ellos ¿no? Es que esa casa me da miedo.
Dice Nadia muy asustada.
-No, querida Nadia, los duendes no pueden, están encerrados.
Responde Yeick.
-Esa parte no nos la habías contado. ¿Y ahora, que vamos a hacer?
Dice Iria un poco enfadada.
Bueno, tendremos que ir a la casa encantada. Allí tendremos que encontrar el arma.
Yeick empezó andar hacia la cafetería del Sr. Mikel sin saber Iria y Nadia a donde iba. Entonces le preguntaron:
-¿A donde vas Yeick?
-Voy a coger los trajes de investigadores…
-¿Qué trajes?
Pregunto Nadia con un poco de impaciencia.
-Cuando ayer a la noche me enteré de que a los duendes le pasara algo pero no sabía lo que era, le encargué al Sr. Mikel unos trajes de investigadores para que así, cuando los duendecillos avisaran ala persona que creyeron que podía combatir, pudiera sentirse como un ayudante o hasta como un ¡¡¡¡¡¡¡¡ INVESTIGADOR!!!!!!! Lo que no sabía era que nos iba a tocar a nosotros, suerte que le pedí que hiciera 3 trajes.
-Bueno entonces vamos a ponérnoslo ¿no?
-Si claro, vamos.
Se vistieron los trajes y se pusieron en marcha, rumbo hacía la casa encantada.
-Quietas!!!
Grita yeick,
-¡¡¡¡He encontrado un mapa!!!!
-Haberlo ¿de qué es?
Dice Nadia
-¿Es de la casa encantada?
-Si, es de la casa encantada y es más con este mapa no nos puede pasar nada por que cuando un mago como nosotros tiene un mapa no nos puede pasar nada.
Llegaron a la casa encantada vieron que no le pasaba nada y hicieron como si nada, no hicieron nada de ruido, cogieron el arma y…
Escaparon corriendo, pero sin ni siquiera hacer un minúsculo ruido.
Después de salir de la casa encantada corrieron al pueblo de los duendes y con la rosmania consiguieron arreglar todo el pueblo. Gracias a arreglar el pueblo salvaron a los duendes porque estaban debajo de alguna madera muy grande.


                           Iria Bermúdez y Nadia Jalda



martes, 11 de enero de 2011

Museo Liste


Os nenos de 5º e 6º do colexio A Rúa, fomos de exursión a Naturnova e o museo Liste (en Vigo).
Queríamos falarvos do museo Liste:
cándo fomos nós, había unha exposición temporal de sombreiros e zapatos, os zapatos que máis chamaron a atención foron unhas botas altas de plataforma dos anos 80 para chica, era de cor negro e vermello.
O sombreiro que máis chamou a atención foi un sombreiro para a choiva de cor amarelo.


Aparte das botas, (fora da exposición temporal) había uns zapatos de madeira chamados madroños (zuecos). Había de todos os tamaños, estaban expostos na parede, encima das escaleiras.
A guía explicounos como se facían as velas anteriormente porque tiñan o "aparello" para facelas, era unha pota moi grande chea de cera e enrriba unhas cordas as que lle iban votando por riba a cera e agardaban a que secasen e volvían a facelo ate que tiña moitas capas de cera.

Na parte de abaixo había unha exposición de seres mitolósicos (os trasnos). Había tres, chamabanse:
Trasno que roubaba cousas pola noite pero se lle dabas grans de millo como só sabía contar hasta 10 pasabase toda a noite contando os grans, e así non lle daba tempo a roubar. Tardo é o que crea os pesadelos.Suplicio é o que rouba as cousas cando as precisas
Habí máis cousas pero si chegamos a eso... Non acabamos nin mañá. Esperamos que vos gustara a nosa entrada.


COMENTARIO: Eleximos facer a entrada da excursión porque nos pareceu moi interesante aprender cousas doutros anos e tamén queríamos dedicar esta entrada a profe Ana, porque ela foi a que nos animou a facer a entrada e como ela cando fixemos a saída non estaba... Queíamos me mirara o moito que a queremos e que mirara tamén un pouquiño do que miramos na excursiòn. ANA GRAZAS POR TODOOO!!!!!
2 bicos:


Iria Bermúdez Vilas e Catalina Eirea Orro.


lunes, 10 de enero de 2011

Boliñas de neve caerán!!
Oh!,Que bo está o turron!!
Ningen mo estropeará!!
Adiviña que festas són
Ddisfrutanas,que unha vez o ano será!!
Alegre sintome!!
Lindas as festas són!!

domingo, 9 de enero de 2011

El día de la inundacion en la calle atranco.

                     INUNDACION EN LA C.ATRANCO

Ao lado da miña casa hai un río, cando chove moito desborda e hai algunha xente que lle entra na casa ou no garaxe.
Esta vez veias taboas por as tendas as casas e os garaxes. Por sorte na miña casa non entraba o auga porque eu teño 3 escaleriñas e iso non permite que pase o auga.
Na C.Venidad de Orense cubria ata os xeonllos,todo o mundo andava con as escobas pra que non lle entrara o auga.



FARO DE VIGO

JUAN CALVO - O MORRAZO Las intensas lluvias de ayer cerraron el centro de Cangas durante dos horas y media. El más que anunciado desbordamiento del río Bouzós colapsó la villa entre las 11.30 horas y las 14.00 horas, provocando escenas de pánico y momentos de intensa tensión vecinal que la alcaldesa Clara Millán y el concejal de Obras y Servicios, Héctor Otero, trataban de calmar. En Bueu, el río Bispo volvió a desbordarse por tercer día consecutivo y fue necesario colocar varias barreras artificiales para bifurcar el paso del agua y distribuirla por diversos puntos, mientras que en Moaña un vehículo ocupado por cuatro jóvenes se precipitaba por la tarde sobre el regato de Verdeal, en la parroquia de Domaio. Afortunadamente no hubo que lamentar víctimas y los cuatro jóvenes, vecinos de la zona, que iban además con un perro, salieron por su propio pie. El coche quedó con el morro incrustado en el cauce del río y el maletero hacia arriba. Hasta la zona acudieron Bomberos de O Morrazo, Protección Civil, Guardia Civil y Policía Local, además de una grúa para retirar el vehículo, que cayó desde una altura de dos metros.
Según datos suministrados por Protección Civil de Cangas, en 8 horas cayeron en Cangas 50 litros por metro cúbico de agua. Las aguas desbordadas del canalizado río Bouzós entraron por la parte de atrás de las viviendas de las rúas Atranco, Noria y avenida de Ourense, superando las barreras que hace cuatro años habían instalado los vecinos, con el fin de evitar lo que ayer se repitió. y salieron por delante. Los edificios más afectados están construidos encima del río o invaden la zona de policía. La furia con la que bajaba el río Bouzós arrastró tras de sí lodo y ramas de los montes de Coiro que ayudaron a taponar la salida del río. La lluvia fue tan intensa que las alcantarillas no eran capaces de atender tanta demanda y el agua inundó por completo el centro de Cangas, entre el cruce de la avenida de Ourense con la calle Noria y hasta al altura de la Unidad de Atención a Drogodependientes. La Policía Local cortó al tráfico el centro de Cangas. Los vehículos que entraban fueron desviados por la parroquia de Coiro, a través de la avenida de Lugo, igual que los que salían. La llegada de Protección Civil y de la brigada de obras sirvió para aliviar la tensa situación que se vivía, con vecinos peleándose entre sí y otros que perdían los nervios. Levantaron los registros y el nivel del agua en la calle comenzó a descender de forma paulatina, aprovechando también un descanso que dio el temporal, que cerca de las 13,30 volvió a golpear con fuerza.
En todos los bajos comerciales, alrededor de una veintena de establecimientos, entró el agua, que en algunos casos llegó a alcanzar el medio metro de altura. El agua no alcanzó los niveles de 2006, pero provocó daños. Los restaurantes situados en la zona vieron como sus electrodomésticos quedaron dañados a pesar de las barreras que habían sido colocadas. Los propietarios y empleados de la bocatería Anubis se tuvieron que emplear a fondo para echar el agua fuera. Las calles Eugenio Sequeiros y la avenida de Lugo también se inundaron, alcanzado el nivel más de un palmo de agua. Vilanova y Pinténs, en la parroquia de O Hío, sufrieron continuos cortes de luz durante la mañana y en la zona de San Pedro, concretamente en A Toxeira, la lluvia tiró 45 metros lineales de muro y se inundaron tres garajes, algo que también se produjo en muchos del centro de Cangas. Protección Civil tuvo que solicitar cuatro bombas de achique a la Agencia Galega de Emergencias para hacer retirar el agua de los garajes. Llegaron por la tarde. El agua entró también por unos laterales del pabellón del colegio de Coiro inundándose y un muro se precipitó al lecho del río que pasa por el Muiño de Fausto.
Todos coincidían en manifestar que había habido suerte porque el aguacero había caído con la marea baja y temían que por tarde, con la subida de la marea, todo se volviera a complicar. Pero no fue así. La lluvia dio una tregua y los vecinos aprovecharon para limpiar y prepararse para el día siguiente, que se antoja más peligroso que el de ayer, según las informaciones de Meteogalicia. Una de las imágenes que se repetía ayer por la tarde es la de los propietarios de los bajos comerciales utilizando la espuma de poliuretano para pegar las barreras e impedir la entrada del agua. La Policía Local de Cangas se preparaba también para cerrar de nuevo el centro de la villa al tráfico e hizo acopio de vayas para que no sucediera como ayer, que fue todo muy precipitado.
Los vecinos se quejaban de que las acequias se limpian en verano, pero no en invierno, pero lo cierto es que los edificios donde más daño hizo el agua se levantan encima del río Bouzós, invadiendo su cauce o la zona de policía. De hecho hay una sentencia judicial del Tribunal Supremo que ordena el derribo de parte del edificio Noria 2, construido invadiendo el río. Está pendiente de fallo judicial el edificio Noria 4. En ambos casos se trata de problemas surgidos a raíz de denuncias presentadas entre vecinos. El edificio Noria 2 tiene licencia municipal, que fue declarada ilegal y el Noria 4 que carece de licencia, según José Carlos Lobera.

 COMENTARIO: Fixen esta entrada porque eu vivin todo, ao estar o río bouzós al lado da miña casa vivo todos os desbordamentos.
                                                       Nadia Jalda Fonseca.

martes, 4 de enero de 2011

Querer incondicionalmente



O dono dunha tenda colocou no exterior dunha porta un anuncio que decía:
"Cachorriños en venta"
E esta clase de anuncios sempre atraen os nenos/as e de súpeto un neno apareceu na tenda preguntando:
Cal é o prezo dos cachorriños?
O dono contestou.
Entre 300€ e 500€.
Ó neno meteu a man no peto e sacou unhas moedas:
teño 106€ aforrados
Podo miralos?
O home sonriu e asubiou . Da trastenda saiu unha cadela correndo seguida por cinco cachoriños.
Un dos cachorros quedouse considerablemente atras.
Ó neno imediatamente sinalou o cachorriño que coxeaba.
Que lle pasa a ese cachorro?preguntou.
Ó home explicoulle que cando naceu o beterinario dexolle que tiña unha cadeira defectuosa e que coxearía para toda a súa vida.
Ó neno emocionouse moito é exclamou:
¡Ese e o cachorriño que quero mercar.
E o home sorprendido dixolle:
"Non ese cachoro non podo vendelo, si realmente o queres regalocho"
Ó neno disgustouse, e mirandolle fixamente os os ollos do home díxolle:
Eu non quero que voste mo regale.El vale tanto como os outros cachorros e eu pagareille o prezo completo de feito, voulle dar os meus 106€ e logo cada mes 40€ ata rematar o pagó completo.
Ó home contestoulle:
"Este cachorro realmente non che gustará,fillo. El nunca sera capaz de correr, saltar e xogar como os demais cachorros.Ó neno agachouse e subiu o pantalon ata altura do xeonllo para mostrar a sua perna esquerda crurlmente retorcida e inutilizada, prendida dun aparato metálico.
Mirou de novo para o home e dixolle:
Bueno, eu non podo correr moi ben, e o cachoriño necesita alguén que o entenda.
Ó home mordeu os beizos e dixo:
"Fillo espero e rezo para que cada un destes cachorros teña un dono coma ti.


Fin



Na vida non importa quen es senon que te aprecie polo que es ,e que te acepten e te queiran incondicionalmente

COMENTARIO:

Eu propoñobos que leades asta historia e que baloredes o importante que tramite o texto.

Sandra